Μανούσος Φάσσης, Δέσποινα Καραμπίδου

Από την επίσκεψη μας στην έκθεση για τον Μανώλη Αναγνωστάκη ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η χρήση του ψευδώνυμου «Μανούσος Φάσσης» από τον ποιητή με το οποίο δημοσίευσε αρκετά σατιρικά ποιήματα του. Ο Μανούσος Φάσσης λειτουργώντας ως προσωπείο για τον ποιητή του δίνει την δυνατότητα να εκφράσει την σατιρική πλευρά της ποίησης του και ενώ πολλοί πιστεύουν ότι παρέμεινε σιωπηλός και απουσίασε από την ποιητική δημιουργία για αρκετά χρόνια, γεγονός που έμεινε γνωστό ως σιωπή του Αναγνωστάκη, ο ίδιος μιλά και μας αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή της ποίησης του. Ουσιαστικά ο Αναγνωστάκης μέσω αυτού ερμηνεύει τον εαυτό του και το σύνολο του έργου του επιλέγοντας τον αυτοσαρκασμό και την αυτο-παρωδία.

Ο ποιητής ωστόσο δεν μένει μόνο στην σύλληψη αυτού του φανταστικού προσώπου αλλά θέλει να αποδείξει και την ύπαρξη του. Έτσι το ψευδώνυμο αυτό παίρνει σάρκα και οστά το 1987 με την έκδοση του βιβλίου του: Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του όπου ο Αναγνωστάκης γράφοντας ένα δήθεν φιλολογικό δοκίμιο παρουσιάζει την ζωή και το έργο του φανταστικού του φίλου Μανούσου Φάσση. Οι παραπάνω φωτογραφίες αποδεικνύουν την επιδίωξη του αυτή. Συγκεκριμένα η πρώτη φωτογραφία η οποία ανατυπώθηκε και στο εξώφυλλο του βιβλίου του δείχνει στιγμές από την φιλιά τους ενώ η δεύτερη μια οικογενειακή εκδρομή στην οποία παρευρίσκεται ο Μανούσος Φάσσης και μάλιστα η παρουσία του επισημαίνεται με βέλος. Τέτοια, λοιπόν, ήταν η φαντασία και η πρωτοτυπία του Αναγνωστάκη που δεν αρκέστηκε μόνο στη χρήση ενός ψευδώνυμου μα επιδίωξε και την ενσάρκωση του.